Wilkowór tasmański i ochrona łuskowców w Ugandzie

W Ugandzie żyją wszystkie cztery gatunki łuskowca – najczęściej przemycanego i sprzedawanego ssaka na świecie. W latach 2012–2016 służby przechwyciły tam ponad 1400 przemycanych zwierząt z tego gatunku – handel nimi jest związany przede wszystkim z popytem w krajach azjatyckich, głównie w Chinach i Wietnamie. Popularnością cieszy się jego mięso, uważane za przysmak przez Chińczyków, oraz łuski, używane w tradycyjnej medycynie azjatyckiej. Według Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) łuskowiec jest gatunkiem krytycznie zagrożonym.

Były prezydent Botswany Ian Khama broni słuszności strategii „strzelaj, aby zabić”, stosowanej przez Botswańskie Siły Obronne (BDF) podczas spotkań z kłusownikami. Według Khamy kłusownicy, którzy przekraczają granicę Botswany, wiedzą, że dzikie zwierzęta są tam chronione przez uzbrojone oddziały wojska, a żołnierze otworzą ogień w razie pojawienia się zagrożenia.

Thylacine Awareness Group of Australia twierdzi, że ma dowody na obecność trzech wilkoworów tasmańskich w północno-wschodniej Tasmanii – fotopułapka miała sfotografować rodzinę złożoną z trzech osobników, w tym szczeniaka. Według eksperta z Tasmanian Museum and Art Gallery na zdjęciach są jednak najprawdopodobniej pademelony tasmańskie – gatunek torbacza z rodziny kangurowatych. Naukowcy uważają, że ostatni wilkowór tasmański padł w 1936 r. w zoo w Hobart w Australii, chociaż niezweryfikowane obserwacje tych zwierząt są regularnie zgłaszane od dziesięcioleci.