Osuwiska, opadające grunty i powodzie a zmiany klimatu

Z powodu zmian klimatu delta Mekongu jest jednym z najbardziej zagrożonych obszarów na świecie. W porze deszczowej występuje tu więcej powodzi, a w porze suchej – suszy. Utrzymywanie się z rolnictwa jest coraz trudniejsze w związku z utratą gruntów, podnoszącym się poziomem mórz i utratą wody z zapór na rzece w jej górnym biegu. Wśród 17 mln mieszkańców delty coraz częściej pojawiają się myśli o przeprowadzce do miast. Władze Wietnamu testują jednocześnie nowe technologie rolnicze, tworzą łowiska, proponują uprawy owoców oraz budują lotniska i autostrady, aby przyciągnąć do delty inwestycje zagraniczne.

W latach 2007–2020 grunt pod Nowym Jorkiem, Baltimore i Norfolk w Wirginii opadał od 1 do 2 mm rocznie, a w Charleston w Południowej Karolinie nawet o 4 mm rocznie. Osiadanie związane jest z wydobyciem wód gruntowych i gazu ziemnego oraz ciężarem budynków wciskających się w miękki grunt i zwiększa ryzyko wystąpienia powodzi w wyniku podnoszącego się poziomu mórz. 

Wg naukowców budowa tamy w Iranie przyczyniła się do powstania osuwiska, które wiosną 2019 r. zniszczyło wioskę Hoseynabad-e Kalpush. Nagromadzenie wody w tamie podniosło lokalny poziom wód gruntowych, gleba na pobliskim zboczu stała się bardziej mobilna i w efekcie nastąpiła reaktywacja starego osuwiska. W Niemczech natomiast wydobycie piasku z dna morskiego do odbudowy zniszczonej po zimie linii brzegowej morza rujnuje podwodne życie i zakłóca miejsca gniazdowania ptaków oraz innych zwierząt. W dalszej perspektywie zwiększa prawdopodobieństwo erozji wybrzeży i osunięć ziemi, które już się nasilają w wyniku zmiany klimatu.