Samotność: nowa definicja pojęcia i osamotnienie mieszkańców UE

Dlaczego naukowcy poszerzają definicję samotności o poczucie odłączenia od zwierząt, miejsc, nawyków, rytuałów czy pogody? Np. pasterze z ludu Turkana w Kenii porzucają sezonowy tryb życia w związku ze zmianami klimatu, z suszami i przemocą w regionie. Rodziny są oddzielone od zwierząt gospodarskich, rozpadają się także więzi społeczne oparte na wymianie bydła. Tożsamość tamtejszych mężczyzn jest tak silnie powiązana z posiadaniem zwierząt gospodarskich, że w języku turkana istnieje słowo opisujące człowieka bez zwierząt – to ekebotonit. Zdaniem antropolożki Ivy Pike z Uniwersytetu Arizony „samotność wynikająca z braku zwierząt wiąże się ze szczególnym cierpieniem, które wykracza poza pożywienie i środki do życia oferowane przez zwierzęta gospodarskie”. A o ludzie Turkana i jego zmaganiach ze zmianami klimatu przeczytasz w naszym reportażu.

Wg badaczy z Uniwersytetu Arizony czas spędzony w samotności nie koreluje ściśle z poczuciem osamotnienia, chyba że dana osoba spędza tak 75% swojego czasu. Zdaniem ekspertów „samotność i izolacja to pojęcia powiązane, ale odrębne”. Sytuacja zmienia się w przypadku osób w wieku 68 lat i starszych, u których samotność silnie się łączy z izolacją społeczną.

Z raportu na temat samotności sporządzonego na zlecenie Komisji Europejskiej wynika, że co najmniej jeden na 10 mieszkańców UE czuje się samotny przez większość czasu. Samotność jest najpowszechniejsza w Irlandii, gdzie deklaruje ją ok. 20% badanych. Najniższy poziom samotności zaobserwowano w Holandii, Czechach, Chorwacji, Hiszpanii i Austrii – niecałe 10% badanej próby.